Co wyróżnia współczesne metody terapii tkanek miękkich?

Współczesne metody leczenia tkanek miękkich wykorzystują szereg technik, stosowanych w celu likwidowania zaburzeń w obrębie tkanek miękkich oraz przywrócenia równowagi mięśniowo-powięziowej ciała. Umiejętne rozluźnianie mięśni i przekraczanie bariery tkankowej, prowadzi do usunięcia wzmożonego napięcia oraz przywrócenia prawidłowego i pełnego zakresu ruchomości.

Nowe spojrzenie na terapię tkanek miękkich

Współczesne metody diagnozowania i leczenia tkanek miękkich to nic innego jak zastosowanie technik energizacji mięśni, mięśniowo-powięziowego rozluźniania, zabiegów aktywnego rozluźniania, dysbalansu mięśniowego i analizy funkcjonalnej pacjenta oraz terapii punktów spustowych. Każda technika stosowana jest indywidualnie, według problemu i potrzeb Pacjenta. Czym zatem charakteryzują się poszczególne techniki terapii TK?

Techniki Energizacji Mięśni

Techniki energizacji mięśni skupiają się na badaniu źródła powstawania dysfunkcji mięśniowo-szkieletowych i dysfunkcji stawowych. Szczególny nacisk kładą na ocenę objawów Pacjenta. Obejmują badanie i leczenie długich mięśni szyi, mięśni tułowia, mięśni obręczy biodrowej i stawu biodrowego, mięśni obręczy barkowej, stawu mostkowo-obojczykowego i stawu barkowo-obojczykowego oraz mięśni kończyn dolnych i górnych. Techniki manualne znajdują tutaj zastosowanie w badaniu i leczeniu odcinka szyjnego kręgosłupa, odcinka piersiowego kręgosłupa oraz żeber i odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

Mięśniowo-Powięziowe Rozluźnianie

Metoda rozluźniania mięśniowo-powięziowego rozpoczyna się od określenia anatomii powięzi i występujących w niej dysfunkcji. Wyjaśnia pojęcie bariery tkankowej i omawia techniki rozluźniania MP, ale też przeciwwskazania do manipulacji tkankami miękkimi i stosowania techniki mięśniowo-powięziowej. Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe w praktyce oznacza rozciąganie skóry, tkanki podskórnej oraz nacisk, a także rozciąganie i przesuwanie powięzi poszczególnych elementów ciała w pożądanych kierunkach. Ta metoda obejmuje również szczegółowe techniki leczenia restrykcji i napięć oraz techniki przemieszczania tkanek i powięzi.

Techniki Aktywnego Rozluźniania

Techniki aktywnego rozluźniania zorientowane są na leczenie dysfunkcji tkanek miękkich, powstałych na skutek uszkodzeń z przeciążenia oraz ostrych i podostrych urazów. Badanie kompleksu mięśniowo-powięziowego pozwala określić ciąg przyczynowo-skutkowy i dobrać odpowiednią technikę leczenia. Techniki aktywnego rozluźniania znajdują zastosowanie w terapii tkanek miękkich obszarów: biodra, kolana, stopy, tułowia, kręgosłupa, szyi, grzbietu, stawu skroniowo-żuchwowego, kończyny górnej (barku, ramienia, łokcia, nadgarstka i palców).

Dysbalans Mięśniowy - analiza Funkcjonalna Pacjenta

Dysbalans mięśniowy związany jest z zaburzeniem kontroli Centralnego Układu Nerwowego. Analiza funkcjonalna Pacjenta polega na stawianiu diagnozy poprzez oglądanie statyki ciała. Fizjoterapeuta dokonuje wizualnej oceny dysfunkcji poszczególnych mięśni lub grup mięśniowych oraz oceny zaburzonych wzorców ruchowych, wynikających ze skrócenia lub osłabienia mięśni. W leczeniu tą metodą, w centrum zainteresowania są zatem zespoły nierównowagi mięśniowej, ocena stabilizacji dolnego kwadratu ciała oraz ocena i terapia wybranych rejonów ciała, ze wskazaniem na bark (łopatka, ramię), staw biodrowy i odcinek lędźwiowy kręgosłupa.

Terapia Punktów Spustowych

Metoda terapii punktów spustowych wyjaśnia przyczyny ich powstawania, przykłady punktów spustowych w poszczególnych mięśniach (rejonu szyi, żuchwy, obręczy barkowej, kończyny górnej, rejonu brzucha, odcinka piersiowo-lędźwiowego oraz rejonu kończyny dolnej). Zajmuje się objawami klinicznymi występowania punktów spustowych, innymi niż ból, oraz definiuje czynniki podtrzymujące ich istnienie w ciele Pacjenta. Terapia punktów spustowych obejmuje metody ich likwidowania takie jak: pozycyjne rozluźnianie, Kompresja Ischemiczna, Integrated neuromuscular inhibition technique oraz głęboki masaż.

Warunkiem koniecznym do efektywnego leczenia wzmożonego napięcia i ograniczenia tkankowego, jest współpraca z Pacjentem. Dlatego dla podniesienia komfortu własnej pracy oraz zapewnienia Pacjentowi bezpieczeństwa w procesie przywracania sprawności i równowagi ruchowej, zaleca się fizjoterapeutom oraz osteopatom stałe doskonalenie swoich umiejętności i podnoszenie kompetencji. Propozycją w tym zakresie będą szkolenia dra Jarosława Ciechomskiego, organizowane przez Versus Medicus w Poznaniu, Krakowie i Warszawie: „Współczesne metody diagnostyki i leczenia tkanek miękkich”.